Model
Newcomb (1953) tarafından formüle edilmiş olsa da, psikolog Heider'ın (1946)
daha önceki çalışmasının bir uzantısıdır., iki kişinin birbirlerine ve dış bir objeye karşı beğenme
veya beğenmeme tutumu durumunda bazı ilişki kalıpları dengelenecek bazıları
ise dengelenmeyecektir. Bunun da ötesinde, denge durumunda her bir katılımcı
değişime karşı koyacak, dengesizlik durumunda ise 'bilişsel' dengeyi tekrardan
kazanmak için girişimlerde bulunacaktır.
Model bir üçgen şeklindedir, noktalar iki bireyi A ve B'yi ve
ortak çevrelerindeki bir objeyi X'i temsil eder. Her iki birey birbirlerine ve
X'e yönelimlidir. Herhangi bir değişim hakkında enformasyon ileterek ve
ayarlamaların olmasına izin vererek üç öğe arasındaki simetriği sağlamak ve
geliştirmek bakımından iletişim, yönelim yapısını destekleyecek bir süreç
olarak alınır.
Modelden çıkartılabilecek ana önermeler şunlardır: A ve B'nin X'e karşı
yönetimlerindeki farklılıklar iletişimi teşvik edecektir. Bu iletişim sonuçta
ilişkiler sisteminin 'normal durumu' olduğu varsayılan dengeyi kazanma eğilimini
gösterecektir.
Kaynak:İletişim Modelleri ve Etkileşim (Baha KURTBOĞANOĞLU)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder